2018, wat een jaar… zoals sommigen van jullie weten, ben ik dol op het toekennen van motto’s en thema’s aan een bepaalde periode. Noem het nostalgisch, noem het een lichte vorm van hysterie, maar het is mijn manier van afbakenen en mezelf inbakeren. Bovendien themafeesten pakken vaak verrassend goed uit. Een motto dient niet verward te worden met goede voornemens. Een goed voornemen kijkt je vaak morsig in de ogen en fluistert je met knarsetandende valsheid toe dat je een “aanfluiting” bent en geen enkele kans maakt om je onrealistische doelstelling te verwezenlijken.. Error, exact het tegenovergestelde van wat ik zou willen dat een motto voor mij doet. Een motto zou moeten zijn als een mantra.. een gentle reminder aan waar je je aandacht naar toe wilt laten gaan, een speelse kietel in je zij die je wijst op wat er uit dit complexe maar vaak ook gierend mooie leven te halen valt.., een schaterlach die je to-do en to-worry list stante pede relativeert.

Twee jaar geleden, In 2017 luidde mijn adagium, SEX, BUCKS AND ROCK N ROLL… een korte uitleg: Sex omdat ik met Jeanneke in dat jaar alles op alles ging zetten om dat boek prachtig mooi en oprecht te krijgen. Bucks, nou ik kan hier een mooi verhaal van maken maar eigenlijk komt het erop neer dat ik mijn financiële administratie bij voorkeur in ignore modus zet(te). Het fenomeen ‘geld’ in ondernemerschap vind ik nog altijd een lastig, nietszeggend vehikel, een hygiëne factor die de zaak eerder doodslaat dan verrijkt. Rock ‘n Roll, betekent muziek. Ik merkte dat de eindeloosheid van Spotify mij praktisch muziekdood maakte, tel daarbij op dat ik nooit de tijd nam om nieuwe albums te ontdekken en al tijden hooguit 1 keer per jaar een poptempel bezocht. Mijn piano beroerde ik nog nauwelijks en zingen had ik (tot grote vreugd van mijn familie) al helemaal in de ijskast had gezet..En dat terwijl muziek voor mij een soort levenselixer is, een magische stroom die ik zo maar 10 jaar had verwaarloosd. Shame on me!

Sex bucks and rock n roll, ik liet de tekst in een bescheiden lettertype op een sweater printen en stukje bij beetje, werden woorden waarden en werkelijkheid. Maar toen 2018 begon, was ik nog helemaal niet waar ik wilde zijn. Het boek was af, maar niet uit. Administratie had ik wederom onderaan de priolijst gezet. Eén lichtpuntje: met de rock n roll zat het wel weer snor. Een NIMA collega, bleek de meest briljante curator, en wees me op muzikale parels, ik reisde naar Berlijn voor een waanzinnig U2 concert, zag Paradiso weer regelmatig van binnen, de pianoles van mijn kleine man bleek besmettelijk en ik diepte verstofte muziekboeken op uit het archief van mijn moeder. Intussen had ik eind vorig jaar een lafhartig nieuw adagium voor 2018 geformuleerd, maar het deed me niks en na 2 maanden kwam ik erachter dat ik en Sex, en bucks en rock n roll nog lang niet klaar waren met elkaar.

Eind mei dit jaar lanceerde ik samen met Jeanneke in de Melkweg ons boek Holy Fuck, ons geesteskind… onze designbaby. Wat heb ik heb intens genoten van het laatste stuk van dat maak-proces dit jaar: de doorvertaling naar design, de samenwerking met kunstenaars, fotografen en Sarah Meers om tekst en beeld een te maken. Samen met Jean werkten we het boek uit naar een merkconcept en de ultieme Holy Fuck marketingstrategie. Het was verrijkend en inspirerend, maar geloof mij het was zeker geen doorlopend hoogtepunt: we kwamen in een mediacircus terecht waarin we speelbal werden van andermans belangen, we moesten zoeken naar hoe we ons wilden verhouden tot dat precaire onderwerp seks waarop we ook echt tegenwind ontvingen, we kregen te maken met boekhandelaren die ons halsstarrig in de seksuologische zelfhulp afdeling bleven neerzetten (neeee we zijn een trendboek dat thuishoort binnen sociologie!), maar daar stonden waanzinnige events tegenover, prachtige recensies, super spannende tv-optredens, vette fotoshoots, hartverwarmende reacties en vooral een missie die ons allebei raakte: het onderwerp van seksualiteit op de agenda krijgen bij beleidsmakers, marketeers, ondernemers en reclamemakers. Want de toekomst van seks brengt zoveel intrigerende en complexe vragen met zich mee, daar hebben wij ons allemaal mee te bemoeien. Immers seks gaat bottom line over menselijk contact. We waren vereerd te mogen spreken voor Dance4LIfe, maar ook in restaurants, congressen, scholen en theaters. Kortom het was een rolercoaster met als grote kers op de taart de vriendschap met Jeanneke en de mogelijkheid om te leren van elkaars talent. Daarnaast had ik de gigantische eer om een huwelijk te mogen sluiten, waar ik me volledig op gestort heb en wat naar ‘meer’ smaakte. Ik bleef bloggen voor diverse marketingplatforms en ging met mooie merken op toekomstexpeditie en last but least ben ik nog altijd betrokken bij Nima als bestuurder, alwaar ik altijd inspirerende nieuwe mensen ontmoet en een bijdrage mag leveren aan life-long-learning in het commerciële domein.

Lange tijd heb ik me blauw geërgerd aan mijn eigen tweeslachtigheid. “Wat is nou de essentie van wat je doet? Focus focus focus” morde mijn geweten, maar ” wat moet ik dan kiezen” kirde het ook vanbinnen. Enerzijds is er altijd nog die hardcore marketeer in mij die zich thuis voelt in een zakelijke context, een achtergrond die voor mijn werk als toekomstrateeg/trendwatcher, enorm veel meerwaarde biedt. Anderzijds trekt de andere kant voortdurend aan mijn mouw, namelijk de passie om nog veel persoonlijker te worden… een heel ander soort boeken te gaan schrijven en weer tegen theater en tv aan te gaan schurken. Ik ben gedreven om toekomst-denken persoonlijk te maken en om kwetsbare onderwerpen het bedrijfsleven in te slingeren. Ik wil als een kluizenaar schrijven, en tegelijkertijd samen met een team slimme lui strategieën maken. Ik wil in koffietentjes eindeloos de tijd nemen om jonge mensen te coachen, en tegelijkertijd in een boardroom met hoge oomes en tantes de toekomst verkennen. Ja, je leest het goed, She wants it all… Nou alles is misschien schromelijk overdreven, maar ik wil de mix en match van zakelijk en persoonlijk, want daar ligt mijn kern:

Marketing & Filosofie

Fictie & Non-Fictie

Toekomsttrends. & Theater

Branding & Storytelling

Zoetjes aan laat ik het vorige motto van mijn sweatshirt vervagen, en hijs ik de vlag van mijn nieuwe credo, dit maal met overtuiging omdat Seks Bucks and Rock ’n Roll niet afgerond, maar wel verankerd zijn. Mijn nieuwe mantra is vanaf 2019 Ampersand, of te wel de ligatuur: &, het uit het Latijn afkomstige en-teken. Voor mij betekent dat ik het komend jaar met heel veel inspiratie blijf werken aan toekomststrategieën van merken en mensen maar daar hoe dan ook meer persoonlijke twist aan ga geven. Maar het betekent ook dat ik het verhalende schrijven /creëren intensiever zal omarmen. Mogelijk stof ik Puptalk af, want Lou ( de labrador) blijft een drama queen pur sang. En als ik echt lef heb, dan duik ik verder mijn wortels in geef ik daar op schrift een vervolg aan. Wat en hoe weet ik nog niet precies, maar ik sta in de startblokken van iets nieuws. Eén ding is zeker, in 2019 wil ik het zakelijke meer persoonlijk maken en het persoonlijke meer zakelijk. Ik hoop oprecht in dit adagium jou te kunnen ontmoeten. Ik wens je dan ook een veelomvattend kleurrijk maar bovenal liefdevol jaar.

warme groet, Mabel

Ps Heb jij ook een motto? Let me know, ik ben heel benieuwd hoe jij 2019 tegemoet treedt